Met 88 gram voelde je ze goed rond je pols zitten zonder echt te zwaar aan te voelen. De zijknop kon je gewoon uittrekken zoals bij een klassieke analoge horloge en zo kan je het uur bijstellen met de 2 bovenste knoppen. Duwde je de zijknop in dan kan je het alarm instellen. Dit horloge had lopende seconden maar je kon ook de datum (daggetal) ervoor in de plaats zetten. Stonden de seconden op dan hoorde je elk uur een pieptoon wat voor die tijd vrij uniek was in digitale horloges. Met de linkerbovenknop kon je het licht aanhouden.
Het alarm is ontzettend luid, Seiko ontwierp de horloge met een dubbele achterkant zodat het geluid als het ware versterkt werd zoals een echte klankkast. Dit horloge heb ik vrij lang gedragen. Zoals je kan zien heb ik de krassen op het glas laten zitten. Ze zijn net niet diep genoeg om het glas te vervangen. Ik schat een horloge steeds in op kijkafstand als ik ze aan de pols zitten heb. En daar ziet ze er nog steeds heel goed uit. Pure vintage dus.
Hier een voorbeeld van echte vintage gedragen horloge. De krassen op het glas zijn nu in beeld gebracht als je ze echt uitbelicht maar in real live zal je ze bijna niet zien. Dus nog geen reden om ze te vervangen of vernieuwen. Mocht er iemand toch problemen mee hebben, dan zal ik ze vervangen..Kijk hieronder om real live foto's te zien.
En als toemaatje : dit horloge werd ooit aan Mr Wally Macleod geschonken. Een kleine zoektocht bracht echter niets aan het licht wie deze persoon was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten